Dw i'n eistedd ar y trên ac yn meddwl. Dw i'n teimlo'n drist, ac wn i mo'r rheswm. Mae'n wir bod Amelia wedi bod yn absennol yn ystod yr wythnos gorffennol, ac mae hwnna'n anodd i mi; ac mae gen i blanau mawr (ti'n gwybod beth ydw i'n eisiau dweud) i'r penwythnos nesaf, ac mae'n siwr fod hwnna'n mwyhad fy ing i. Dw i'n moyn i bopeth fod yn berffaith...
Nac ydw, dydy hwnna ddim yn wir. Dim perffaith, dw i mond eisiau iddi deimlo'n hapus i fod gen i -- dw i am foyn teimlo bod hi yna gen i, dim yn teithio mewn lle arall. Ac mae ofn arna i bydd hi'n aros i mi ddweud y geiriau mawr, ac yn ofydus amdani, ac fydd hi ddim yn gallu cael blas ar yr amser.
Ond beth dw i'n gallu gwneud? Mond aros, bod yn ei charu hi, ymlacio -- bydd hi'n fwy hawdd iddi hi ymlacio hefyd.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment